Choco Mumbo Jumbo: Chocolate Monday: Week 11

Choco Mumbo Jumbo: Chocolate Monday: Week 11: Image found on Imgfave .  I have been so atrociously busy at work, I have neglected many parts of my life, including my blogs. So muc...

पतंग

अडकलाय पतंग साला,
लांब काडी घेऊन कुणीतरी काढा,
उडाला होता सर्र सर्र करत,
उंच उंच निळ्याभोर आकाशात,
मध्ये अचानक सरळ खाली येऊ लागला,
ती हसत होती कुण्या वेगळ्याच पतंगाला पाहून,
हे पाहून तिच्या गच्चीवरून यु टर्न मारू लागला,
परत वर सर्र सर्र,
थोडा रागावला,
अन दोन तीन पतंगावर धावला,
कापला त्यांचा मांजा,
दिली त्यांना मुक्ती,
आता काही काळ एकटा स्तब्ध उभा आकाशात,
खूप लांब, लांबच लांब, दूर दूर आकाशात एकटा, स्तब्ध,
दिसत होता बिंदू सारखा,
इतक्यात त्याच्या मालकाच्या पालकाची हाक आली,
"आयुष्यभर फक्त पतंगच उडवत बसा, म्हणजे झाल कल्याण आयुष्याच",
चाक्रीताला धागा संपायला आला होता,
पतंग दूर दूर दूरवर होता,
मालकाने उरलेला धागा सोडायला सुरवात केली,
पतंग अजून दूर दूर दूरवर जाऊ लागला,
स्वतः भोवतालीच गोल गोल गिरक्या घेऊ लागला,
गिरक्या प्रचंड वाढल्या,
मालकाच्या चाक्रीचा धागा संपला,
उरलं फक्त गाठ आणि चक्री,
मालकाने एकदा तिच्या गच्चीकडे पहिले मग पालकांच्या हाकेच्या दिशेने,
चक्री पासून धागा तोडला आणि आकशात पतंगाकडे बघून सोडला,
चक्री पूर्ण, पूर्ण , संपूर्ण ताकतीने दूर फेकून दिली,
पतंगा कडे न बघताच गच्चीच्या पायऱ्या उतरू लागला,
एकदा शर्टाच्या बाहीने जोर देऊन डोळे पुसले,
आणि घरात शिरला,
पतंग आकाशात भरकटल्या सारखा भटकत होता,
दिशा देणारा मालक नव्हता म्हणून,
अंग टाकून तरंगत होता,
शेवटी एका उंच खांबाच्या,
शेकडो तारांच्या जाळ्यात तो अडकला,
साला,
लांब काडी घेऊन कुणी तरी काढा....

भेट

एकदा अचानक दाटून आलं सगळं,
पक्षी अचानक घरट्याकडे निघाले ,
भर दुपारी काळोख पसरायला लागला ,
त्या काळोखान इतक घट्ट धरलं सगळ्यांना ,
कि मनात अचानक उदास वाटायला लागलं ,
कुणीतरी आठवायला लागलं ,
आणि स्वतःला खूप वेळ आवरून धरल्यावर ,
आता त्याला अवरेच ना आणि त्यांनी एकदम कोसळायला सुरवात केली ,
धो धो करत बरसू लागला ,
मन मोकळं ... अगदी मोकळं करून ,
काही वेळाने त्याचा जोर जरा कमी झाला आणि ,
प्रकाश वाढायला लागला ,
पक्षी घरट्या बाहेर येऊन डोकाऊ लागले ,
नुकत्याच धुतलेल्या पानांवरून चक्कर मारून आले ,
पहिलाच पाऊस पाहिलेल्या चिमणीच्या पिल्लाने आपल्या आई ला भीतभीत विचारलं ,
आई हे सगळ काय होत गं ?
आई म्हणाली , काही नाही रे ... आठ महिन्यांनी भेटला न पाऊस जमिनीला म्हणून त्याला भरून आलं होतं .
रंग दे

केमिकल रियाक्शन

त्या फ़क्त नजरा असतात,
फ़क्त दोघानाच कळनाऱ्या,
दोघांच रसायन एकजीव करण्या साठी,
एकजीव झाल्यावर कही रसायन,
गुलाबी, कही काळी
तर काही कलरलेस होतात...

रंग दे

मेमरी

मागे वळून बघायची सवय अजून जात नाही,
सतत अस वाटत की काहीतरी राहिलंय मागे,
पण काहीतरी राहिलंय येवढ नक्की ,
जाणवतंय... पण कळत नाही,
किवा कदाचित कळतंय,
पण समजून घ्यायचं नाही,
गोंधळ गोंधळ गोंधळ सगळा,
कित्तेकाना हा माझा प्रोब्लेमच वाटतो,
मलाही,
पण या वेळी मात्र मी ठरवलंय,
अस वाटल की काही राहिलंय,
तरीपण मागे वळून नाही बघायचं,
राहील असेल तर राहील असेल,
हो ना, किती विचार करायचा त्याचा,
---------------------------------------
बघा अस होत, विचार नाही करायचा म्हटलं,
तर पुढची ओळ सुद्धा सुचत नाही,
गोंधळ गोंधळ गोंधळ सगळा.
रंग दे

बेचैनी

उल्टा पुल्टा सुलटा,
मैं क्यों नहीं घुलता मिलता?,
औरो के गुण धर्मोसे से,
मेरा धर्म क्यों नहीं मिलता?,
मैं क्यों नहीं अदा तिरछा?,
ये गोल गोल है कैसा?,
मैं बहता क्यों नहीं सरसर?,
क्या अटक रहा है खडखड?,
नए सपने क्यों नहीं आते?,
पुराने और पुराने हो जाते?,
क्यों इतने सवाल है मेरे?,
क्यों जवाब गुम है मेरे...?
रंग.दे

मैं आम आदमी

आसमा की और देखकर बुने हुए सपने,
अब शायद झुठे लगते है,
विग्यान ने तर्रकी जो करली है,
हर बात का अब कारन स्पष्ट होता है,
आसमा के तारो का, और सपनो का भी,
और वो ब्रम्हांड का भी रहस्य खोज रहे है,
फिर भी सपने आते है,
शायद मैं हर बात को नहीं समझना चाहता हु,
झुठ ही सही,
पर सपनो में जिना चाहता हु....
रंग.दे